دلم گرفته ای دوست

دلم گرفته، اي دوست!...

دلم گرفته اي دوست! هواي گريه با من

گر از قفس گريزم، كجا روم، كجا من؟

كجا روم؟ كه راهي به گلشني ندانم

كه ديده برگشودم به كنج تنگنا، من

نه بسته‌ام به كس دل، نه بسته دل به من كس

چو تخته پاره بر موج، رها، رها، رها، من

ز من هر آن‌كه او دور، چو دل به سينه نزديك

به من هر آن‌كه نزديك، ازو جدا، جدا، من!

نه چشم دل به سويي، نه باده در سبويي

كه تر كنم گلويي به ياد آشنا، من

ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه كاهد؟

كه گويدم به پاسخ كه زنده‌ام چرا من؟

ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابري -

دلم گرفته اي دوست! هواي گريه با من...

سيمين بهبهاني

پنجشنبه 4 فروردین 1390 - 2:10:28 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

elhammm

http://www.gegli.com

ارسال پيام

پنجشنبه 4 فروردین 1390 2:50:57 PM

مردی نزد روانپزشک رفت و از غم بزرگی که در دل داشت برای دکتر تعریف کرد.دکتر گفت به فلان سیرک برو.آنجا دلقکی هست، اینقدر می خنداندت تا غمت یادت برود.مرد لبخند تلخی زد و گفت: من همان دلقکم